به گزارش مدیسن نت، نتایج نشان داد در صورت داشتن رتینوپاتی دیابتی، بیماری که باعث آسیب به شبکیه می‌شود و می‌تواند منجر به نابینایی شود، احتمال ابتلا به بیماری متوسط یا شدید لثه در افراد ۲۱ درصد بیشتر بود. آن ها همچنین در صورت ابتلا به نوروپاتی دیابتی، بیماری که بر اعصاب تأثیر می‌گذارد، ۳۶ درصد بیشتر احتمال دارد به بیماری لثه شدید مبتلا شوند.

نتایج نشان داد افراد مبتلا به رتینوپاتی و نوروپاتی دیابتی ۵۱ درصد بیشتر در معرض خطر بیماری لثه متوسط یا شدید بودند.

محققان توضیح دادند که اگر بیماری لثه درمان نشود، می‌تواند بافت‌هایی را که دندان‌ها را در جای خود نگه می‌دارند تخریب کند و در نهایت منجر به از دست دادن دندان شود.

دکتر «فرناندو والنتیم بیتنکور»، محقق ارشد و دندانپزشک دانشگاه آرهوس دانمارک، گفت: «این از دست دادن دندان می‌تواند بر عملکردهای اساسی مانند جویدن و صحبت کردن تأثیر بگذارد، در حالی که بر عزت نفس فرد هم تأثیر می‌گذارد.»

وی افزود: «در نتیجه، پریودنتیت [بیماری لثه] می‌تواند کیفیت زندگی افراد را به میزان قابل توجهی کاهش دهد و منجر به مشکلاتی در تغذیه، ارتباطات و تعاملات اجتماعی شود. درک اینکه چه کسانی در معرض خطر بالاتری هستند، مانند افراد مبتلا به عوارض دیابت، برای مداخله زودهنگام و پیشگیری از این اثرات گسترده بسیار مهم است.»

برای این مطالعه، محققان داده‌های نزدیک به ۱۶۰۰۰ فرد مبتلا به دیابت نوع ۲ را که در یک مطالعه سلامت دانمارکی شرکت داشتند، تجزیه و تحلیل کردند.

به گفته محققان، نتایج ارتباط واضحی بین آسیب عروق خونی کوچک مرتبط با دیابت و موارد متوسط یا شدید بیماری لثه را نشان داد.

بیتنکور گفت: «زمانی که دیابت به خوبی کنترل نمی‌شود، سطح قند خون بالا می‌تواند منجر به التهاب شود که به مرور زمان می‌تواند چشم‌ها را تحت تأثیر قرار دهد و منجر به رتینوپاتی یا نوروپاتی شود و در ایجاد پریودنتیت شدید نقش داشته باشد.»

محققان افزودند که سطوح بالای کلسترول بیشتر خطر ابتلا به بیماری شدید لثه را افزایش می‌دهد.

بیتنکور می‌گوید: «نقش التهاب به این معنی است که پریودنتیت نه تنها ممکن است به عنوان یک نشانگر برای مشکلات دهان و دندان عمل کند، بلکه می‌تواند به شناسایی افرادی که بار التهابی سیستمیک بالاتری دارند، که در نتیجه در معرض خطر بیشتر عوارض میکروواسکولار مرتبط با دیابت هستند، کمک کند.»

وی افزود: «این نتایج نشان می‌دهد که دندانپزشکان باید به سلامت دهان و دندان افراد دیابتی توجه جدی داشته باشند.»

او خاطرنشان کرد: «ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشتی می‌توانند اطمینان حاصل کنند که بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲، به ویژه آن هایی که در معرض خطر بالای عوارض دیابت هستند، مراقبت‌های بهداشتی دهان و دندان جامع‌تری دریافت می‌کنند تا سلامت دهان و دندان و سلامت کلی آن ها بهبود یابد.»